Κάθε άνθρωπος βλέπει από την δίκη του οπτική γωνία και την θέση που βρίσκεται ως παρατηρητής και αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά την αλήθεια διότι δεν έχει την δυνατότητα να την δεί σφαιρικά.
Με αυτόν τον τρόπο και θεωρώντας ότι μόνο αυτό που βλέπει με την φυσική του όραση είναι αληθές αμφισβητεί αυτά που βλέπει ένας άλλος άνθρωπος από διαφορετική θέση και στάση.
Το αποτέλεσμα αυτής της «σιγουριάς»
που νιώθουν αυτοί οι παρατηρητές είναι η επιμονή τους να θεωρούν ότι μόνο αυτό
που βλέπουν ή αντιλαμβάνονται οι ίδιοι είναι αληθές και επιμένουν στην θέση τους
μέχρι παρεξηγήσεως.
Οι χείριστοι σύμβουλοί τους σε αυτήν την στάση είναι ο εγωισμός και το συναίσθημα και συχνά τους οδηγούν σε λεκτικές και όχι μόνο, συγκρούσεις ή οποίες θα είχαν αποφευχθεί, εάν ο καθένας τους, είχε την δυνατότητα να βλέπει σφαιρικά κάθε τι που συμβαίνει στην καθημερινότητά του.
