Το ασήμι έχει χρησιμοποιηθεί πολλούς αιώνες πριν το σήμερα για ιατρικούς σκοπούς στην πρόληψη της ανάπτυξης επικίνδυνων μικροβίων και θεωρήθηκε ως ο ισχυρότερος αντιμικροβιακός παράγοντας που ήταν διαθέσιμος πριν από την ευρεία χρήση αντιβιοτικών στη δεκαετία του 1940, που παρασκευάστηκαν τα αντιβιοτικά.
Το ασήμι αναγνωρίστηκε για την ικανότητά του να διατηρεί το νερό φρέσκο και να προάγει την επούλωση των πληγών καθώς και να χρησιμοποιείται σε υλικά πλήρωσης δοντιών πολύ πριν οι πολιτισμοί μάθουν την ύπαρξη μικροβίων.
Καθώς προχωρούσε η ιστορία ο νιτρικός άργυρος άρχισε να χρησιμοποιείται. Εκτός από τη χρήση του στην ιατρική θεραπεία καταστάσεων όπως η νεογνική επιπεφυκίτιδα και τα κοινά κονδυλώματα, το νιτρικό άργυρο χρησιμοποιήθηκε στην θεραπεία της τερηδόνας τουλάχιστον από το 1846 και για τον επόμενο αιώνα περίπου, πολύ εξέχοντες οδοντίατροι δημοσίευσαν άρθρα στη βιβλιογραφία επαινώντας τη χρήση του ως μέσου μείωσης της προόδου της τερηδόνας.
